Adoptiecolumn 14: volg hier het verhaal van Nathalie die uit het buitenland adopteert
Nathalie (40) uit Waregem is een veertiger met een rijkgevuld leven. 8 jaar na het overlijden van haar grote liefde bouwt ze doelbewust verder aan een nieuw leven. Toen haar biologische klok begon te tikken besloot Nathalie in 2013 dat ze graag uit het buitenland een kind wilde adopteren. Op onze website deelt ze elke maand haar avontuur.
Beste lezers, het is opnieuw die mooie tijd van het jaar met overal die gezellige drukte en die warme verlichting. Ook mijn huis baadt volop in de sfeer van Kerst. Ik schrijf deze column de morgen van kerstavond. Het wordt straks een ongelooflijk feest met mijn dierbaren om me heen. Helaas géén extra mondje aan de tafel, géén extra cadeautje onder de kerstboom…
We wachten ondertussen al een extra jaar en nog steeds is er geen licht aan het einde van de tunnel behalve een grote onzekerheid over het verdere verloop. Toch blijf ik een sprankel hoop koesteren. Vorige week is er immers een mail gekomen van het adoptiebureau met een stand van zaken in Guinéa, dit bij wijze van het jaar af te sluiten (in mineur dan toch). Omdat een nieuwe minister in Guinéa zich nog in haar taak moest inlopen, kregen dossiers hopeloze vertragingen met als grootste gevolg dat het werkingsdocument waarmee de commissie van start moet gaan niet ondertekend raakt. Verder nog wat troostende “alles komt goed“ woorden want het is Kerstmis, toch? Garanties noch enige indicatie van tijd kon men echter niet geven.
Ik bedenk dat ik in maart al 41 jaar word en nog steeds ongewenst kinderloos zal zijn. Het is geen prettig vooruitzicht maar veel andere opties dan wachten zijn er helaas niet. Wachten en loslaten, al begrijp ik dat dat voor veel wachtende adoptieouders niet evident is. Iedereen wil graag zijn kindje zo snel mogelijk in zijn armen kunnen sluiten. Vinden jullie ook niet dat het nu lang genoeg geduurd heeft? 2018 breekt aan, nieuw jaar, nieuwe kansen! Fingers crossed … maar eerst wil ik vieren, samen met iedereen die er wel is. Genieten van lekker eten, een mooi versierde tafel, een gezellige avond en kleine geluksmakertjes, want cadeautjes maken me héél blij.
Ik wil dankbaar zijn voor alles wat ik wel heb, een goede gezondheid, een job, een leuk leven en vooral … heel veel liefde om me heen!!! Het allergrootste cadeau? Misschien komt dat er wel op een moment dat ik het niet verwacht. Soms durf ik wel geloven in een beetje magie af en toe. Mijn goede voornemen voor 2018 : “have courage and be nice”. Voor iedereen onder jullie die wacht op een adoptiekindje, veel moed gewenst ! Beste lezers, een dikke merci om mijn column te volgen in 2017. Ik hou jullie verder op de hoogte ! Ik wens jullie een schitterend einde toe, een magisch begin en alles wat jullie hartje gelukkig maakt. Wees lief voor mekaar en onthou vooral … geluk zit in de kleine dingen ! Happy New Year 2018 !!!
