Column Burn-Out: Op de piekertrein
Doortje is 35, getrouwd met haar man en gelukkig met haar job achter de schermen bij een bank. Ze geniet van sport en spel, van vrienden en familie, van buitenzijn en dansen. Begin juli 2017 bereikt ze echter haar limiet. Doortje krijgt een burn-out en herstelt momenteel met vallen en opstaan. Haar verhaal volg je in deze column.
Zonder het te beseffen zit ik er weer op. Ik rijd op een doordravende piekertrein, steeds op tijd, de NMBS kan er nog iets van leren. Ik moet alles door een vergrootglas bekijken, omkeren, binnenstebuitendraaien, nog eens kijken, laten liggen en opnieuw. Mijn leven onder de loep genomen.
De aanleiding tot mijn piekergedrag komt uit een eerste opdracht op het werk. Ik wil tonen dat ik hét nog steeds kan en heb de lat zo hoog gelegd dat ik er bij voorbaat niet over kon. Stof tot nadenken.
Een andere aanleiding is een verregaand verhuisplan. Sites afschuimen, vergelijken, budgetteren, prioretiseren. Ik kan het allemaal heel goed, maar het doet me geen goed. Ik begon mezelf weer af te breken, want uiteraard is er overal iets dat niet goed loopt. En net die negatieve gedachten, die optelsom van mislukkingen, die falende pogingen om over mijn eigen lat te springen geef ik veel aandacht.
Mijn boswandelingen maakten ongemerkt plaats voor het omwoelen van mijn gedachten. Ik had het niet door. Alles draait door mijn hoofd. Alles, behalve de gedachte dat ik te veel nadenk. Dat ik vergeet in het nu te leven. Ik ben doodmoe.
Plots besef ik dat ik niet alleen maar mislukkingen presteer. Neen, ik luister weer naar muziek, ik dans al eens door de kamer, ik kan mezelf weer oprapen als ik gevallen ben.
Ik besef dat ik een hele brok lichter ben als ik van mezelf weer in het nu mag zijn. Als ik mezelf weer door de bossen en de heide werpen mag. Als ik weer opmerk dat de vogeltjes fluiten en de takken knopjes krijgen. Die gedachten worden door niemand beloond en door niemand gezien, maar ze maken me gelukkig. Veel gelukkiger dan het eindeloos door de mangel halen van wat er niet goed loopt, van proberen te controleren wat er nog op de agenda staat, van plannen en herplannen, van gezond koken en een proper huis.
De uitputtende gedachten van goed, beter, best (en liefst nog voor een ander), de hunkering naar goedkeuring en bevestiging mogen nu weer plaats maken voor een leven in het nu en het nu en het nu.
