Waarom yoga wél een sport is

Yoga is geen sport, louter een lichte inspanning. Het was een tijdje geleden de conclusie van een onderzoek. Ik stond er op dat moment niet echt bij stil. Tot voor kort was mijn idee van sporten namelijk echt alles geven tijdens het joggen. Mijn ervaring met yoga beperkte zich tot een meer meditatieve sessie op een berg in Italië, en daarvan is eigenlijk alleen het indrukwekkende uitzicht me bijgebleven.

Maar sinds kort yoga ik dus. Iedereen lijkt dat tegenwoordig te doen, dus wilde ik weleens weten of het ook voor mij de heilige graal kon zijn die me niet alleen lenig en fit, maar ook nog eens vrij van alle besognes en stress kon maken.

Wat de onderzoekers die ik hierboven aanhaalde ook mogen beweren: geloof me, yoga ís een sport. Na vijftien jaar fitness en joggen dacht ik dat wat rek- en strekoefeningen doen op een matje wel een eitje zou zijn. Niet dus: yoga is afzien! En wie beweert dat dat niet zo is, heeft volgens mij nog nooit vijf keer na elkaar de zonnegroet uitgevoerd, of langer dan een halve minuut als 'neerwaartse hond’ of ‘krijger’ doorgebracht. Sinds ik mijn yogamatje wekelijks uitrol, heb ik al spieren ontdekt waarvan ik niet eens wist dat ik ze had! Maar je maakt snel vooruitgang, voelt je krachtiger, en het heeft op mij wel degelijk een ontspannend en rustgevend effect, dus dat is fijn.

Ik geef het toe: de wetenschappers van het beruchte onderzoek hebben zich gebaseerd op een rustigere yogaversie dan de powervariant waar ik het over heb. Maar ik doe intussen ook aan yinyoga, waarbij je vooral stretcht door houdingen langer aan te houden. En hoewel dit het soort les is waar je zelfs af en toe toegedekt wordt met een dekentje opdat je het niet te koud zou krijgen en je blokjes en kussens mag gebruiken om de houdingen comfortabeler te maken, zou ik ook deze yogavorm niet bepaald ‘a walk in the park’ noemen. Alhoewel: wandelen benoemen ze wel als sport. Dus laat je vooral niets wijsmaken.

Onze yoga-aanraders: