Is alles wat we (denken te) weten over zout fout?

Wie veel zout eet krijgt dorst, drinkt meer en verdunt op die manier het bloed (om te hoge sodiumconcentraties te voorkomen). Daarna plas je het teveel aan zout en water gewoon uit. Het klinkt allemaal heel aannemelijk, maar nieuw onderzoek spreekt die klassieke theorie tegen.

De studie, die onlangs werd gepubliceerd in The Journal of Clinical Investigation, spreekt heel wat eerdere, conventionele onderzoeken over hoe ons lichaam met zout omgaat tegen. De nieuwe bevindingen suggereren zelfs dat zout een rol kan spelen bij gewichtsverlies.

Op het eerste zicht leken de resultaten van het onderzoek onder leiding van Jens Titze, wetenschapper en nierspecialist, weinig verrassend. De astronauten die hij onderzocht aten extra zout, plasten meer en het sodiumgehalte in hun bloed bleef stabiel. 'Pas wanneer we hun vochtinname bekeken waren we verbaasd', zegt Titze. De ruimtevaarders dronken niet meer, maar net minder. Waar kwam al die extra urine dan vandaan? Titze: 'We kunnen dit maar op één manier verklaren: bij een hoge zoutinname maakt het lichaam zelf meer vocht aan.'

Bovendien klaagden de astronauten die het zoutrijke dieet volgden voortdurend over honger, terwijl ze precies evenveel aten als daarvoor. De resultaten van een urinetest verklaren: het extra zout stimuleert de productie van glucocorticoïden, hormonen die zowel de immuunfunctie als het metabolisme beïnvloeden.

Wetenschappers weten al langer dat een uitgehongerd lichaam zijn eigen vet en spieren verbrandt om te overleven, maar nu ontdekten ze dus dat een zoutrijk dieet een gelijkaardig proces in gang zet. Toch raadt Titze niet aan om plots heel veel zout te gaan eten om af te vallen. Net omdat zout je op lange termijn hongerig zou maken. Bovendien wordt een hoog glucocorticoïdegehalte gelinkt aan osteoporose, spierverlies, type 2 diabetes en andere problemen met het metabolisme.