De gezonde gewoontes van Annemie Struyf: “Buiten slapen was voor mij een eyeopener”

In haar nieuw boek Durf dromen deelt ­Annemie Struyf (59) de lessen die ze de voorbije jaren leerde in haar persoonlijke en professionele leven. Zo wil ze ­anderen ­inspireren om ook hun grote en kleine dromen waar te maken. Bij wijze van voorproefje vertelt de journaliste en tv-maker welke lessen ze leerde op het vlak van gezondheid. “Alles wat in een dag gebeurt, maalt ’s nachts door mijn hoofd. Als ik buiten slaap, heb ik daar geen last van.”

Slecht slapen, behalve buiten: “Naar de geluiden van het bos luisteren en je laten wegglijden in een diepe slaap … zalig!”

“Ik heb een vakantiehuisje in het zuiden van Frankrijk, waar ik deze zomer twee maanden verbleef. De eerste helft van juli waren mijn kinderen op bezoek. Ik heb er vijf, dus dat is een hele bende. Omdat mijn dochter Josefien en haar lief het te druk vonden in huis, hebben ze hun tentje opgezet in de tuin. Na een week vertrokken ze weer, maar dat tentje lieten ze staan. Het was erg warm en ’s nachts koelde het niet bijster veel af in huis. Daarom besloot ik een nacht buiten te slapen. Ik sliep als een roos en ben er de hele zomer blijven ‘plakken’. Het geheim? Er lag een échte matras in mijn tent. Want dat is meestal het oncomfortabele van kamperen, hè, dat je op een matje ligt of op een luchtmatras die dan halverwege de nacht leegloopt.”

“Als klein meisje was ik een goede slaper. Dat veranderde toen ik in de jeugdbeweging zat. Op kamp sliepen we in een grote zaal of tent. De andere kinderen maakten ’s nachts geluiden en het was om zeep: ik raakte moeilijk in slaap en sliep onrustig. Dat is altijd zo gebleven. In het weekend en op vakantie gaat het beter, maar tijdens de week … Alles wat er in een dag gebeurt, maalt ’s nachts door mijn hoofd. Mijn lief valt altijd direct in slaap, en dan denk ik: dat moet toch zalig zijn?!” 

“Maar deze zomer, in die tent, sliep ik dus als een roos. ’s Avonds naar de geluiden van het bos luisteren en je intussen laten wegglijden in een diepe slaap: heerlijk. Het voelde ook écht aan als een avontuur om ’s avonds naar mijn tent te trekken. Ik voelde me bijna opnieuw een kind. Eenvoudige, kleine dingen en veranderingen die zo’n meerwaarde kunnen geven, dat vind ik geweldig. Daarom overweeg ik om ook hier in Pellenberg in mijn tuin een tent op te zetten en deze winter door te gaan met af en toe buiten te slapen.”

Wandelen is een must: “Als ik te veel binnen zit of te weinig beweeg, voel ik me niet goed”

“Mijn vader was vroeger beroepsmilitair. Tien jaar lang woonden we in Duitsland en elk jaar verhuisden we naar een andere basis. In hun vrije tijd gingen mijn ouders veel wandelen en sleepten ze mijn broer, zussen en mij mee. Als we in de zomer op vakantie gingen, trokken we naar Zwitserland, waar we lange dagtochten maakten. Of wij dat tof vonden? Absoluut niet! Mocht je mij vroeger gezegd hebben dat ik wandelen ooit zo zalig zou vinden, dan zou ik je nooit geloofd hebben.”

“Ondertussen ben ik ervan overtuigd dat wandelen helend werkt. Ik ondervond het aan den lijve toen ik enkele jaren geleden een moeilijke periode beleefde, met een aantal zware verliezen kort na elkaar. Het was de donkerste periode uit mijn leven. Om ermee om te gaan ging ik vaak in mijn eentje wandelen. Dan reed ik naar de Ardennen en stapte ik uren aan één stuk stevig door. Tijdens die wandelingen ondervond ik pure heling.” 

“Of neem nu gisteren: ik had een heel drukke werkdag, met vergaderingen van negen uur tot halfzeven ’s avonds. Een productieve dag, maar toen ik thuiskwam, stond mijn hoofd op ontploffen. Ik ­besloot te gaan wandelen, ook al was het al donker, en ik voelde de energie meteen weer terugkomen. Ik heb sowieso gemerkt dat ik buiten fysiek en mentaal op mijn best ben. Als ik te veel binnen zit of te weinig beweeg, voel ik me niet goed.”

De stilte opzoeken: “Alleen kunnen zijn is gezond”

“Ik hou van de stad, maar vind het altijd fijn ook om er weer weg te gaan. Voor mij zijn er te veel prikkels. Ik ben enorm gesteld op stilte, heb moeite met achtergrondruis en wil niet elke seconde opvullen met lawaai. Mensen die constant de radio of televisie aan hebben staan, snap ik niet. Ik vind dat supervermoeiend. Stilte is voor mij een medicijn. Sommige mensen kunnen het niet verdragen, omdat je op jezelf teruggeworpen wordt, maar eigenlijk is met jezelf – en alleen jezelf – samen kunnen zijn net gezond. Daar ben ik heilig van overtuigd.”

Annemies gezondheidspaspoort

Mijn favoriete gezonde eetadres
“In de Molen in Bierbeek. Een brasserie met een gezonde, eerlijke keuken. De nostalgische inrichting en de vriendelijke bediening maken het voor mij af.”

Ochtend- of avondmens?
“Geen van beide. Ik ben een dagmens. Mijn ideale ritme? Opstaan rond halfnegen en gaan slapen rond halftwaalf.”

Mijn meest ongezonde gewoonte:
“Ik krijg vaak rond tien uur ’s avonds nog een hongertje en begin dan te snoepen. Dat zou ik graag willen afleren!”

Mijn zwakke plek op gezondheidsvlak:
“Zoals ik eerder al aangaf: slaap. Volgens mij wordt het belang van een goede nachtrust enorm onderschat. In onze huidige maatschappij gaat het altijd over voeding. We zijn er een beetje ­geobsedeerd door geraakt. Terwijl ik ervan overtuigd ben dat goed en genoeg slapen minstens even belangrijk is voor onze gezondheid.”

In mijn koelkast vind je altijd …
“Donkere chocolade.”