Mamablog: 'Néé, dat mag niet!'

Elke week gunnen onze redactrices je op vrijdag een inkijk in hun leven zoals het is, mét kinderen. Vandaag is het de beurt aan flow manager Birte (34), die mama is van een zoontje: Dex (1 jaar).

Twee weken geleden werd mijn zoon een jaar. Een ongelooflijk fijne leeftijd, met wat mij betreft slechts één nadeel: van de ene dag op de andere heeft Dex een eigen willetje gekregen. Met de regelmaat van de klok (lees: om de twee minuten) haalt hij iets uit wat eigenlijk niet mag, of doet hij daar een moedige poging toe. En hoewel ik weet dat ik consequent moet zijn om hem te leren wat mag en wat niet, zijn er regelmatig situaties waarin ik me moet inhouden om niet in lachen uit te barsten. Een paar recente voorbeelden:

- Wij hebben een kat en Dex is uitermate geïnteresseerd in diens brokken. Als Muffins eetbakje op de grond staat, kruipt Dex er dus naartoe en begint hij met de brokken te spelen of - erger nog - ze op te eten. Wanneer ik hem terechtwijs, steekt hij zijn handje uit om mij er ook een paar aan te bieden.

- Ook het kattenluik in onze voordeur is een bron van entertainment. Zo gooit Dex er regelmatig blokken, ballen en speelgoedauto's door, maar trof ik bij het thuiskomen ook al één van mijn sneakers buiten aan.

- Zoonlief heeft een eindeloze fascinatie voor mijn smartphone. Waar ik die vroeger gewoon terug uit zijn grijpgrage handjes griste, gaat Dex er nu als een speer vandoor als hij hem te pakken heeft. Geweldig om te zien, want hij kan nog niet lopen en een baby die 'snelkruipt' is su-per-cute. Zo'n iPhone die om de paar seconden op de grond gesmakt wordt, da's dan weer iets minder.

Conclusie: vooraleer ik verderga met het consequent opvoeden van mijn zoon, ga ik me dit weekend concentreren op het perfectioneren van mijn pokerface. Ik houd jullie op de hoogte!