De gezonde gewoontes van Nora Gharib. “Ik probeer gewoon een goed mens te zijn”

Ze maakte naam en faam metK3 zoekt K3en daarna met haar rol in Patser.  Hoe staat ze zelf in het leven? Een gesprek over gewone en ongewone dingen.

Het is een wisselvallige donderdagmiddag in april. Het water van de Schelde stroomt vastberaden naar links en een koppel ­konijnen geniet van de zon die af en toe doorbreekt. ‘Hallo’, roept Nora enthousiast. Ze ploft neer op een stoel en zet een toilettas op tafel. ‘Ik ga me tijdens het interview opmaken voor de foto’s straks, is dat goed?’, lacht ze. ‘Sorry hoor, ik ben echt een ramp.’

We zullen met een gemakkelijke vraag beginnen. Doe je aan sport?

(terwijl ze foundation aanbrengt) ‘Ik doe echt niks. Geen zak. Mensen verschieten daar altijd van omdat ze vinden dat ik er fit uitzie. Ik ben allesbehalve iemand die graag sport. Ik moet mezelf verplichten om dat af en toe te doen. Al droom ik er stiekem van om elke ochtend uit bed te springen en te gaan lopen, of elke avond een uurtje te gaan fitnessen. Ik ga nu één keer om de twee maanden lopen. (wijst naar overkant van het water) Daar, aan de kaaien. Heel dat stuk.’

En lukt het dan om lang vol te houden? Lopers ­moeten toch vaak lang werken aan het opbouwen van een ­conditie?

‘Ik loop toch veertig minuten of zo, dus ik kán het wel. Mijn ex-bokstrainer en loopmaatje verbaast zich altijd over mijn conditie. Superraar, hè, ik weet het. Ik kijk er zelf ook van op dat ik niet elke keer flauwval. Sterker nog: ik stop meestal omdat de ander zegt dat het goed is ­geweest. Ik zweet niet, ik ben niet uitgeput, ik zou nog perfect kunnen doorlopen. (lacht) Niet dat ik veel tijd heb om te sporten. Of om een andere hobby te doen (grinnikt). Ik werk en ga mijn dochter halen. Een hobby erbij en het wordt al snel een geplan. Dan denk ik: ik blijf wel thuis netflixen. Da’s beter.’

Kunnen zeggen: ‘Ik ga nu netflixen en me niet in bochten wringen om iets gedaan te krijgen’ klinkt heerlijk. Mij zou het soms nerveus maken, omdat ik dan niets ­‘nuttigs’ doe. Heb jij dat ook?

Bij momenten. (denkt na) Ik moet wel bekennen dat ik, als ik dan aan het netflixen ben, mijn gsm in mijn hand heb en mijn laptop heb openstaan. Ik kan eigenlijk niet gewoon in de zetel zitten en een serie kijken. (lacht) Ik besef dat nu pas! Dan krijg ik een telefoontje, dan heb ik een mail. Ik moet vaak terugspoelen. Maar ... ik stres daar niet over. Als ik zeg: ‘Vanavond ga ik een paar afleveringen van Euphoria kijken’ – ik ben daar vorige week aan begonnen (giechelt) – dan doe ik dat ­gewoon. Ik ben iemand die heel weinig strest.’

En wat is het geheim? Please share.

‘Ik weet dat stressen totaal niet helpt. Maar dat heb ik moeten leren. Ik ben ondertussen 28 jaar, ik ben mama – mijn dochter wordt bijna twee – en door dingen mee te maken besef ik dat stress alleen miserie toevoegt. Ik zeg niet dat ik nooit stress heb. Voor de eerste show van Dancing with the Stars voelde ik letterlijk mijn benen niet meer. Ik dacht nog: hoe ga ik mijn pasjes doen? Ik had dat nog nooit meegemaakt!’

Je hebt minder stress door dingen mee te maken. ­Waarover heb je het dan?

‘Ik ben op mijn zeventiende alleen gaan wonen. Ik heb toen échte stress gehad. Op mijn achttiende bijna geen geld hebben om eten te kopen of naar school te gaan of boeken te betalen. Dán kan je echt niet slapen. Dus als ik nu stress heb over in mijn ogen belachelijke dingen, denk ik daaraan en valt dat meteen weg. Sinds ik mama ben, heb ik nachtmerries over dat er iets met mijn dochter gebeurt. Overdag beeld ik me horrorscenario’s in: dat ze aangereden wordt of met haar gezicht tegen de tafelpunt belandt. Als ik dát kan loslaten om te kunnen functioneren, is de rest peanuts.’

Over welke zaken stress jij níét, ­terwijl een ander daar misschien wel over zou stressen?

(dept een make-upsponsje over haar gezicht) ‘Rondrijden met een lege tank bijvoorbeeld. Zelfs als er nog maar genoeg benzine is voor twee kilometer kan me dat niks schelen. Ik heb al op nul gestaan. Dan zeggen mijn vrienden (met stemmetje): ‘We gaan stilvallen op de autostrade!’ En wat dan nog? Dan gaan we aan de kant staan en worden we weggetakeld. (draait lachend met de ogen) Boeien.’

Over naar iets anders. Je hebt daarnet geen drankje ­besteld. Heeft dat een reden?

‘Ik ben een paar dagen geleden aan de ramadan begonnen. Vasten heeft voor mij vele redenen. Ik vast om mijn eten meer te appreciëren. Ik weet dat ik om halfnegen gewoon een maaltijd heb, maar voor sommige mensen is dat helaas niet de realiteit. Vasten is ook een maand van bezinning. Minder muziek luisteren, minder praten en roddelen, je minder bezighouden met negativiteit. Nadenken over het leven. De Koran lezen. Goed zijn voor anderen. Samenkomen met familie. Het gaat om zoveel meer dan het niet eten en drinken. Mensen die niet vasten ­denken dat het supermoeilijk is, maar ik voel me tijdens de ramadan altijd veel beter.’

Dus het begin is ook niet moeilijk?

‘Ik hou van zoetigheden, dus de eerste vier dagen heb ik zotte hoofdpijn omdat mijn lichaam moet afkicken van de suiker. Na de ramadan neem ik het besef dat ik te veel suiker eet even mee, maar tegen de volgende ramadan is het weer afkicken. (lacht) Het zou volgens mijn geloof beter zijn om na zo’n maand niet meer te snoepen en perfect te bidden en geen muziek meer te luisteren, maar ik ben blij als ik van elke ramadan gewoon iets meeneem. Daarin ben ik heel mild voor mezelf.’

Wat heb je van de vorige meegenomen?

‘Ik ben sinds vorig jaar meer beginnen bidden. Ik heb toen elke dag van de ramadan vijf keer gebeden. Dat is niet evident met mijn drukke job, maar nu doe ik dat opnieuw. Ik voel me altijd keigoed na een gebed. Het zijn telkens momenten waarin je met jezelf bezig bent. Geen gsm. Je moet eerst een kleine rituele was of woedoe doen. Het begint met bismillah te zeggen: in de naam van Allah. Dan was je drie keer je handen, neus en gezicht. Je spoelt drie keer je mond en wast je armen tot aan de ellebogen. Je gaat over je haar, je oren, en wast drie keer je benen. ­Meteen na de woedoe doe je het gebed. Er mag geen toiletbezoek tussen zitten, en zelfs een scheetje laten mag niet. (giechelt) Zo vaak bidden creëert ontzettend veel discipline, net als vasten. Ik heb ooit gelezen dat honger de eerste vorm van zelfdiscipline is. Als je je honger en dorst kan kalmeren, kan je heel veel aan. Ik ben de meest hangry persoon... (met grote ogen) ever. Als ik honger heb, ben ik níét te genieten. Maar om de een of andere manier kan ik honger tijdens de ramadan relativeren.’

Welke impact heeft jouw geloof in je dagelijks leven?

‘Ik ben gelovig opgevoed, dus ik heb alle waarden en normen van de islam meegekregen. (denkt na) Mijn leven is daarop gebaseerd. Net zoals bij het christendom is het allerbelangrijkste dat je een goed mens bent. Daarom vind ik geloof zo mooi: het gaat niet om gekke of onhaalbare dingen, maar om de meest alledaagse. Ik probeer altijd gewoon een goed mens te zijn. Ik besef dat ik niet perfect ben, dat ik wel muziek luister of roddel of junkfood eet, maar in de Koran staat dat geen enkel mens perfect is.’

Als ik het goed begrijp, vormt je geloof dus een houvast.

‘Ja. Ik heb altijd iets om op terug te vallen. Ik heb vriendinnen die atheïst zijn en een sterfgeval bijvoorbeeld veel moeilijker een plaats kunnen geven. Waar is die overleden persoon plots heen? Als je gelooft, zijn er meer opties. Ik gelóóf er ook echt in, hè. Het is niet dat ik maar doe alsof. Ik geloof keihard dat er een hiernamaals is. Dat er een plek is voor goed en kwaad en dat je acties beïnvloeden waar je terechtkomt. We hebben allemaal een ziel. Anders kan het toch niet dat er acht miljard mensen zijn die ­állemaal anders zijn? Het is die ziel die overgaat naar een andere vorm wanneer we sterven.’

Je bent de oudste van vier. Hoe was het om in zo’n groot gezin op te groeien?

‘Ik ben inderdaad de oudste, dus ik mocht het minste. (lacht) Voor mijn zusje van achttien is het supernormaal dat ze een vakantiejob heeft. Het is normaal dat ze met vriendinnen weggaat of dat ze bij iemand blijft slapen. Dat ze make-up draagt. (zwaait met lipgloss) Dat was bij mij écht niet. Als ik bij een vriendin wilde logeren, ging daar een heel interview aan vooraf. Heeft ze een broer? Zijn de ouders er allebei? Zal er varkensvlees geserveerd worden? Ik kreeg de zotste vragen. Vaak mocht ik alsnog niet gaan en moest mijn vriendin naar ons komen. Mijn papa is opgegroeid in Marokko. Hij had dus een andere mindset dan mijn mama, die al van haar zes maanden hier woont. Als ik vroeger iets aan mijn mama vroeg, zei ze: ‘Voor mij goed, maar vraag het eerst eens aan je papa.’ Zij wist ook dat mijn vader er meer moeite mee zou hebben. (lacht)’

Probeerde je je dan vrij te vechten?

‘Ik ben nooit een rebelleke geweest. Omdat ik ben opgevoed met de islam was het voor mij normaal dat mijn ouders zich vragen stelden bij bepaalde dingen. Ik vond het jammer, maar snapte waar het vandaan kwam. Nu ben ik blij dat mijn ouders zo beschermend waren. Ik ben zelden in contact gekomen met feestjes en daardoor ook niet met alcohol of drugs. Ik heb nog nooit een druppel alcohol aangeraakt. Ik heb nog nooit drugs geprobeerd. En ik voel de drang niet om dat te doen. Het ergste is nog dat mensen dénken dat ik tipsy ben als ik een avondje ga stappen. ‘Amai, jij hebt er al een paar op’, zeggen ze dan. Ja, water en cola! (lacht)’

Hoe ga je om met de blikken en opmerkingen die onvermijdelijk komen als je niet drinkt?

‘Ik denk dat mijn medelijden met de mensen die mij vreemde blikken toewerpen, groter is dan andersom. (grinnikt) Ik ben fundamenteel tegen verdovende middelen, dus als ik mensen zie drinken of blowen, denk ik: man, je leven zou op elk moment kapot kunnen gaan als het gewoon een stap verder gaat. Wanneer ik me dat herinner, ben ik blij dat ik nuchter ben.’

Maak je nog zulke doordachte keuzes als het aankomt op je eetpatroon?

‘Nee. Ik ben een ongezonde eter. Een fastfoodlover. Ik hou van pizza. Ik eet constant McDonald’s. En ik ben ook niet van plan daar iets aan te veranderen. Ik heb gewoon geluk dat ik niet bijkom. Aan de ene kant wéét ik wel dat ik gezonder moet eten, hoor, omdat ik geregeld dipjes krijg door een gebrek aan vitamientjes. (fluistert) Ik eet niet veel groentjes en fruit. De enige groenten die ik eet liggen op mijn pizza.’

Wat is je lievelingseten?

(snel) ‘Italiaans en sushi! Oh, pasta, lasagne, pizza ... Ik eet volgens mij elke dag pasta. Ik kan dat ook als ontbijt ­hebben, hè. (grinnikt)’

Ik ook!

‘Welk sterrenbeeld ben jij? Oh, Vissen. (knikt bevestigend) Ik kom keigoed overeen met Vissen! Ik ben Maagd.’

Maagd staat erom bekend heel perfectionistisch te zijn.

‘Klopt. Ik ben een enorme chaoot, maar soms ben ik ook een perfectionist. Mijn kledingkast hangt op kleur, maar mijn boekhouding heb ik al twee kwartalen niet binnengebracht. Ik hoorde onlangs in een podcast dat perfectionisten juist superchaotisch kunnen zijn. Ik kom soms niet aan een opdracht toe omdat ik het te goed wil doen. Er moeten dan in mijn hoofd nog zoveel dingen gebeuren dat ik er nooit aan begin. Op het weekend van de Gouden K’s moest ik bijvoorbeeld een dansje doen. Ik heb het dat weekend nog snel herhaald, want ik ging me er niet te veel zorgen over maken. Maar aan de andere kant zat ik onbewust te malen over wat er niet mocht mislopen. Het vecht zelfs in mijn eigen hoofd. Je moet het mij maar op het moment zelf vragen: ‘Nora, ben jij op dit moment een chaoot of een perfectionist?’’

Je bent onlangs, na een relatie van twaalf jaar, gescheiden van je man. Vond je het moeilijk om na al die tijd weer op jezelf te zijn?

‘Ik denk dat iedereen zich het veel moeilijker inbeeldt dan het is. Vóór de beslissing viel om uit elkaar te gaan, dacht ik ook vaak: maar wij zijn al samen van mijn vijftiende! Ik kon mij geen leven zonder hem inbeelden. En toen gebeurde het gewoon en alles ging vanzelf. Er zijn zeker momenten waarop ik aan hem denk, maar altijd in het kader van onze dochter, want die delen we uiteraard ­dagelijks.’

Over je dochter gesproken. Hoe pak jij het moederschap aan?

‘Ik probeer mijn dochter zo volwassen mogelijk op te voeden. Ik zeg niet: ‘Chamsie straks badje gaan.’ Ik zeg, in het Nederlands of het Marokkaans: ‘Chams, je gaat straks in bad en daarna moet je gaan slapen.’ En ze begrijpt dat. Je zal mij ook niet snel horen zeggen dat ze iets niet mag. Ik geef zo weinig mogelijk commentaar op haar gedrag. Pas als ze écht vervelend doet, grijp ik in.’

Ik heb gehoord dat jij fan bent van namen met een ­betekenis. Wat betekent Chams eigenlijk?

‘Chams betekent ‘zon’ in het Arabisch. Wij zeggen letterlijk: de chams schijnt. Nora, of Noor, staat voor licht. Toen ik de naam Chams voor het eerst hoorde, een jaar voor ik zwanger was, vond ik dat het plaatje klopte. Chams is overal het zonnetje in huis. Ze brengt de zon in elke woonkamer. Dat is toch een hele opluchting. Je moet maar Chams heten en dan een zuurpruim zijn. (lacht hard)’