Smartphone detox challenge: wij gingen hem aan!

Als ik hem even een halfuurtje uit het oog verlies, dan slaat mijn hart een slag over. En als hij even stiller is dan gewoonlijk, dan vraag ik me meteen bezorgd af of er iets scheelt. Neen, ik heb het niet over een kind, wel over mijn teerbeminde smartphone. En net daarvan kick ik een hele week af. #ikstartvandaag

Dag nul: de avond voordien ...

Het leek me wel interessant, zo’n smartphone detox, maar eigenlijk wist ik niet wat dat precies inhield toen ik mijn woord gaf. Bezint voor ge begint ging dus niet echt op voor mij. Met een grote mond zei ik op de redactievergadering dat ‘ het allemaal wel mee zou vallen’. Een kwartiertje later drong de ernst van de situatie pas tot me door, gevolgd door vele vragen. Hoe moest ik nu met mensen afspreken? En wat met die app die me zonder problemen door de file loodst? En bezorgde moeders en praatgrage vrienden? Om dan maar te zwijgen over wat ik dan in hemelsnaam tijdens die deksele reclameblokken zou moeten aanvangen. Kan ik nog terug?

Dag 1

De eerste dag van mijn detox challenge start op Facebook. De opdracht is eenvoudig, doch niet bepaald fijnzinnig. Iedereen ontvolgen waarmee ik niet echt bevriend ben lijkt op een medium als Facebook haast onbegonnen werk. Want eerlijk: van de 600-tal mensen die zich mijn Facebookvriend mogen noemen, is maar een select aantal waarop ik daadwerkelijk eender waar en wanneer kan rekenen. Ik besluit de mensen wier naam niet meteen een belletje doen rinkelen te verwijderen, en laat het verder zo. Een ander verhaal speelt zich af op Instagram, een platform waar ik gaarne de borstel doorheen mijn ‘volgend’-lijst haal.
Opdracht nummer drie blijkt de omvangrijkste. Ik moet me uitschrijven van ongewenste mailinglijsten. Maar aangezien mijn persoonlijke mailbox zo vol zit als een lijnbus tijdens de spits, begin ik met het opruimen ervan. En dat blijkt niet bepaald een sincecure, want aan de stapel ongelezen berichten – veelal reclame – lijkt haast geen eind te komen. Nu weet ik weer waarom ik tegenwoordig altijd mijn werkaccount gebruik: om niet met mijn met spam besmette privébox geconfronteerd te worden. Maar dat is vanaf nu dus verleden tijd, want na wat ijverig klikwerk slinkt de inhoud ervan zienderogen. En omdat ik me braafjes uitschrijf bij nieuwsdiensten en promowebsites allerhande, belooft dat zo te blijven.

Dag 2

Of de dag waarop het vrolijke geping en ongeduldige getril uit mijn leven verdwijnt. De push-notificaties gaan immers onverbiddelijk uit. Voor mijn concentratie een zegen, want de druk om meteen te reageren verdwijnt als sneeuw voor de zon als je het ‘niet gezien’- excuus kan inroepen. Al geef ik grif toe dat ik de drang om om de haverklap op mijn smartphone te kijken danig moet onderdrukken. Fear of missing out, anyone?

Dag 3

De ochtendstond had tot voor kort een snelle smartphonecheck in de mond. Even die ene mail openen, het nieuws checken of reageren op het berichtje van een vroege vogel? Vanaf vandaag zijn deze gewoontes verleden tijd. Mijn ochtendroutine vaart er alleen maar bij qua snelheid. In plaats van te blijven sluimeren met half dichtgeknepen ogen en een iPhone in de hand, stap ik nu meteen uit bed.

Dag 4

Vanaf vandaag wordt mijn smarthpone uit mijn slaapkamer verbannen. Dat betekent dat ik m’n oude klok vanonder het stof moet halen, wiens plaats vele jaren geleden ingenomen werd door de ‘wekker’-functie op mijn toen nog niet zo slimme gsm. Na wat gedoe om het uur juist te krijgen, slaag ik erin om mijn tastbare wekker aan de praat te krijgen. En dan nu slapen, in plaats van nog even Facebook te checken. Stiekem vraag ik mij af of ik gemist word in de virtuele wereld.
‘s Ochtends herinner ik me weer waarom ik het tikkende ding op mijn nachtkastje lang geleden gedumpt heb. Wat een hels lawaai! Wakker worden met een zelfgekozen deuntje is vanaf nu duidelijk geen optie meer.

Dag 5

Ik ga uit eten met vrienden en laat thuis: mijn iPhone. Aangezien die tijdens sociale aangelegenheden meestal gewoon in mijn handtas blijft steken, valt deze uitdaging me niet bepaald zwaar. Maar wanneer het gezelschap plots hun exemplaar bovenhaalt om de fotogenieke drankjes op Instagram te vereeuwigen, kan ik enkel met een lichtjes jaloerse blik toezien. En me een klein beetje ergeren aan al dat gezeur over het licht, de juiste filter en gezoek naar de juiste compositie. Hey, ik heb dorst!

Dag 6

Vergeleken met vandaag was gisteren echt een fluitje van een cent. Na een Facebook- en Instagramloze dag jeuken mjn smartphoneminnende vingers 's avonds danig en kan ik dat onvoldane, rusteloze gevoel maar niet van me afschudden. Uit nieuwsgierigheid neem ik mijn toestel een paar keer vast, maar net voor ik de bewuste apps open bedenk ik me telkens. Als de wereld vergaat, zal het nieuws me ook wel via andere kanalen bereiken. TV-programma’s volg ik nu een pak aandachtiger en voor het eerst sinds lang lukt het me nog eens om een paar uur ononderbroken te lezen.
Maar eerlijk is eerlijk: vooral als ik niets om handen heb – bijvoorbeeld tijdens reclameblokken of net voor het slapengaan – treft het gemis me als een plotse kramp. Nooit gedacht dat ik zo ontspande van dat doelloos gescrol.

Dag 7

Vandaag geen toegevingen of compromissen: de smartphone blijft een hele dag uit, en daarmee gedaan. Helaas dwingt de realiteit me al meteen om te zondigen. Nood – of in dit geval een deurbel met een dagje vrijaf – breekt wet, en daarom schakel ik mijn toestel pas uit nadat mijn carpoolbuddy me per sms heeft bevestigd dat de bel inderdaad nog steeds dienst weigert. Daarna volgt er wel verplichte rust voor de iPhone. Al is die van korte duur. Ergens in de namiddag haal ik hem uit zijn winterslaapje van één dag voor een belangrijk telefoontje. Meteen blijkt er een boodschappenlijstje te zijn dat dringend geupdate moet worden – ha, die dagdagelijkse beslommeringen – en wijst een bericht dat enkel een vraagteken bevat me erop dat er iemand vol ongeduld op mijn antwoord wacht. Die smartphone aan de kant laten liggen: het is duidelijk niet voor iedereen weggelegd.

Dag 8: de conclusie

Helemaal cold turkey gaan zoals gisteren vind ik wat overdreven, maar deze challenge heeft me wel doen inzien dat mijn smartphone af en toe eens een pauze verdient. Vooral de ‘niet storen’-functie (door Apple toepasselijk vormgegeven met een half maantje) blijkt een zegen voor zowel mijn nachtrust als werkijver. Voortaan halen biepjes en getril me niet langer uit mijn concentratie of slaap. Ook de wekker-functie bedank ik voor bewezen diensten. Voortaan staat bedtijd écht gelijk aan slapen, in plaats van oeverloos rondgedwaal in de virtuele perfectie van Instagram.
Over sociale media gesproken: ik neem me voor om vanaf nu meer de nadruk te leggen op het eerste, en minder op het laatste. Een leuk avondje met vrienden of een gezellig etentje hoeft echt niet altijd gedeeld te worden met nobele onbekenden of verre vrienden, leerde dit experiment me. Vanaf nu graag meer echte gesprekken en minder oppervlakkig gechat. En als ik eens een dagje niet op Facebook vertoef, zal de wereld heus niet vergaan. Nu die boodschap nog verspreid krijgen.

Durf jij net zoals Nathalie de smartphone detox challenge aangaan? Klik dan hier voor ons 7-dagenplan!