De 6 vuistregels van seksuoloog Alexander Witpas voor een gelukkiger seksleven

Dat de vonken er niet meer van afspringen zoals in het begin van jullie relatie is heel normaal. Maar als je merkt dat je last krijgt van twijfels en vermijding kan het helpen om te kijken of jullie het anders kunnen aanpakken. Wij legden ons oor te luisteren bij seksuoloog Alexander Witpas voor zijn zes vuistregels voor een gelukkiger seksleven.

Vuistregel 1: reserveer voldoende tijd voor elkaar

Als je een gelukkig seksleven wil, dan moet je daar iets aan doen, en om iets te doen heb je tijd nodig. Tijd op zich is niet genoeg, maar hoe dan ook wel nodig. Vraag is: hoeveel tijd moet je besteden aan je seksleven? ‘Als jij hebt ervaren wat werkt voor jou als persoon, of voor jullie als koppel, hou je daar dan aan. Maar als je het niet goed weet, dan stel ik voor dat je uitgaat van minimaal vijf uur per maand. Hoe je die tijd invult, beslis je zelf. Je hebt die uren dus niet alleen nodig voor seks in de enge zin van het woord, maar ook voor al de rest: masturberen, fantaseren, praten over seks met je partner(s) en alles wat je doet om meer geluk te ervaren in je seksleven’, vertelt Witpas. Ook hoe je die tijd inzit, maakt volgens hem niet uit. ‘In stukken van drie kwartier of in dagdelen van tweeënhalf uur, per tien minuten … dat kan allemaal. Maar die vijf uur per maand heb je volgens mij nodig. Het is één procent van je wakende tijd (als je acht uur per dag slaapt); 99 procent van je tijd kan je dan besteden aan alle andere zaken. Maar die een procent reserveer je voor je seksleven.’

Vuistregel 2: doe het samen met je partner

Als je seks hebt met één of meerdere partners en je wil iets veranderen aan jullie seksleven, mag je dat volgens Witpas niet geheim houden voor die partners. ‘Zorg dat je partner weet wat er in je omgaat: wat je voelt, wat je denkt, wat je graag zou willen veranderen, wat je wil behouden, en waarom dat belangrijk voor je is. En, omgekeerd, zorg dat jij ook weet wat er in je partner omgaat: wat hij/zij voelt, denkt, wil en waarom dat belangrijk is voor hem/haar.’ Maar wat als je partner iets anders voelt, denkt of wilt? ‘Dan is het in ieder geval beter om dat te weten, dan om het te vermijden. Belangrijk is dan vooral om niet te vervallen in zwart-witdenken, en om niet alleen maar te focussen op de verschillen. Zoek eerst naar punten van overeenkomst, of zaken waar jullie allebei mee kunnen leven, en bespreek wat je kan doen om daarmee te werken, als een team. Bekijk dan pas de punten waarop je niet overeenkomt, en beslis of je er iets mee doet, en zo ja: wat.’

Vuistregel 3: hou rekening met elkaars sterktes

Als je iets wil veranderen, benader je dat meestal vanuit het probleem. We kijken vooral naar wat misgaat, wat niet lukt en wat we niet goed kunnen. We maken een lijstje van onze zwaktes en piekeren over hoe we die kunnen overwinnen. Want als we iets doen aan onze zwaktes, dan kunnen we meer problemen oplossen. Toch kan je het ook anders én beter aanpakken volgens Witpas. ‘Je kan ook vertrekken vanuit je sterktes. Zo’n sterkte kan heel specifiek met seks te maken hebben; misschien kan je geweldig kussen, of ben je goed in strelen, of orale seks ... Maar kijk vooral ook verder dan seks. Misschien ben je iemand die gemakkelijk kan praten over emoties, die goed kan organiseren, die originele ideeën heeft, die leiding kan nemen of zich juist goed kan laten leiden, iemand die doorzet... Al die sterktes, die veel ruimer gaan dan je seksleven, kan je evengoed inzetten voor een gelukkiger seksleven. Want ook daar kunnen zaken besproken, georganiseerd of bedacht worden.'

Vuistregel 4: formuleer doelen waar je iets aan hebt

Als je iets wil veranderen, volstaat het niet om te blijven kijken naar het verleden. Je moet je ook richten op de toekomst. Waar wil je naartoe én hoe kan je daar geraken? Als je daar een idee van hebt, kan je doelen formuleren, al werken sommige beter dan andere. ‘Het heeft bijvoorbeeld weinig zin om doelen te formuleren rond dingen die je niet onder controle hebt zoals je gevoelens of zaken die je partner zou moeten doen. Wat je wel onder controle hebt is je eigen gedrag. ‘Ik vraag aan mijn partner waarom hij al een jaar geen initiatief meer neemt om te vrijen’, is dus een haalbaar doel. Formuleer ook positieve doelen en dus wat je wil doen in plaats van wat je minder wil doen. Maak daarna je doelstellingen concreet maar bekijk ook of er obstakels zijn. Zijn er dingen die je doel in de weg staan? Door erover na te denken kan je je doelen weer verfijnen. Hou ook een goede balans tussen doelen die onhaalbaar zijn en doelen die geen moeite kosten. Leren wat de juiste balans is, is vaak een zaak van vallen en opstaan, maar als je twijfelt is de beste optie meestal om een doel te kiezen waarvan je bijna zeker bent dat je het kan halen. Voor de meeste mensen werkt het qua motivatie beter om gestaag veel successen te boeken dan voor een langere periode te streven naar een groter doel’, aldus Witpas.

Vuistregel 5: beloon jezelf en je partner voor inspanningen, los van resultaten

Helaas hebben we geen kristallen bol en kunnen er, hoewel de inspanning er wel was, onvoorziene dingen gebeuren waardoor je je doel niet haalt. Je had een avond samen gepland, maar de oppas voor je kinderen heeft buikgriep en belt af, bijvoorbeeld. Toch is het belangrijk om elkaar dan te belonen volgens Witpas. ‘Hoe je dat doet, is niet zo belangrijk. Het kan zo simpel zijn als elkaar expliciet bedanken, met woorden of met een omhelzing. Je kan ook een systeem afspreken waarbij je punten verzamelt die je kan inwisselen tegen een etentje, een weekendje weg of een cadeau. Het belangrijkste is dat het gemeend is, en dat je elke inspanning afsluit met getoonde waardering.’

Vuistregel 6: bouw verder op bestaande gewoontes

Als je iets nieuws wil toevoegen aan je seksleven kan je volgens Witpas twee wegen volgen. ‘De eerste is de moeilijkste: je bepaalt wat je wil doen, zonder rekening te houden met wat er al is aan gewoontes. Je beslist heldhaftig om je plannen in te passen in je leven, ook als dat bloed, zweet en tranen kost. Dat kan meevallen en dat kan tegenvallen. Het is een beetje zoals een geweldige sofa kopen, zonder rekening te houden met de afmetingen van je buitendeur. Misschien raakt hij binnen. Misschien ook niet. Achteraf levert het een grappig verhaal op. Maar op het moment zelf kan het behoorlijk frustrerend zijn. De tweede manier is wat minder heroïsch, maar is vaak wel effectiever. Je bekijkt welke gewoontes je kan gebruiken, en bouwt daarop verder. Je voegt iets toe, of past iets aan, zodat je plannen erin passen. Dat kost minder tijd en moeite, en de kans dat het lukt en dat je het volhoudt is dan ook groter.’